Ο Θοδωρής Νικολάου συστήνεται στους αναγνώστες του Loaded.gr

Με αφορμή την εμφάνισή του στη Σφίγγα, το Σάββατο 12 Οκτωβρίου, ο τραγουδιστής γράφει για τα πρώτα του βήματα στη μουσική.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην πόλη της Πάτρας. Οι γονείς μου κατάγονται από το Βοχαϊκό Κορινθίας, το χωριό μου. Συχνά, λέω Βραχάτι, που είναι δίπλα, γιατί εκεί έχει το εξοχικό του ο Μίκης Θεοδωράκης. Έχω έναν αδελφό, ο οποίος εδώ και τέσσερα χρόνια ζει και εργάζεται στο Λονδίνο.

Όταν ήμουν μικρός, ταξιδεύαμε συχνά με το αμάξι, ένα λευκό Fiat 132, συνήθως για το χωριό. Στο αυτοκίνητο έχουν καταγραφεί οι πρώτες μου μουσικές μνήμες. Ακούγαμε, κυρίως, παλιά λαϊκά (Καζαντζίδη, Μπιθικώτση, Νταλάρα, Μοσχολιού, Αλεξίου, Γαλάνη), τα έντεχνα του '90 (Περίδη, Κανά, Καλημέρη, Μάλαμα, Θαν. Παπακωνσταντίνου, Θαλασσινό), τους κλασικούς μας (Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Μαρκόπουλο, Λοΐζο, Ξαρχάκο, Τσιτσάνη, Κουγιουμτζή), αλλά και επιλογές από ξένα τραγούδια.

Κασέτες, μας έφτιαχνε συχνά ο θείος μου ο Χρήστος, αδελφός του πατέρα μου, ο οποίος είναι συλλέκτης δίσκων και αγαπά πολύ την μουσική. Το «Παπάκι» του Νικόλα Άσιμου, μου λένε ότι το ζητούσα συνέχεια. Ο Χάρης, ο αδελφός μου, ζητούσε το «Τρελό φορτηγό», που τραγουδούσε ο Πάριος. Στα έξι μου, ξεκίνησα να μαθαίνω αρμόνιο και, αργότερα, πιάνο. Παρόλα αυτά, εξέλιξα το παίξιμό μου αυτοδίδακτα, καθώς δεν διάβαζα όσο έπρεπε.

Έχω καλό αφτί, όπως λέμε, και ήθελα να παίζω τα δικά μου. Αργότερα, ξεκίνησα και κιθάρα, όχι κλασική, μαθαίνοντας ρυθμούς και ακόρντα για να παίζω και να τραγουδάω με τις παρέες μου. Με τους γονείς μου παρακολούθησα τις πρώτες μου μουσικές παραστάσεις. Συχνά, βρίσκονταν με φίλους τους να παίζουν κιθάρες και μαντολίνα μέχρι το πρωί. Από αυτή την παρέα έμαθα πολλά. Τους ηχογραφούσα, μάθαινα τα τραγούδια, και μετά τα έπαιζα στο πιάνο. Αργότερα, ήθελα και να τα «αποκτήσω».

Πήγαινα λοιπόν στον κύριο Φώτη (Φωκάς) στο Musical, στην οδό Ερμού, και έψαχνα, με αφορμή ένα τραγούδι, τους δίσκους. Άρχισα να τους αγοράζω. Μου άρεσε να βάζω ένα cd και να ακούω από το πρώτο ως το τελευταίο τραγούδι, διαβάζοντας συγχρόνως τους στίχους και μαθαίνοντας τους συντελεστές, τους μουσικούς, τους ηχολήπτες, γενικά, τα πάντα που αφορούσαν τον δίσκο και την κυκλοφορία του.

Το τραγούδι όμως, ήρθε κάπως τυχαία. Ήταν το 2005, όταν μία καλή μου φίλη από την Πάτρα, πολύ καλή τραγουδίστρια, έψαχνε ένα στέκι για να τραγουδάει. Εγώ σύχναζα στο «Σολ», έτσι λεγόταν. Της το πρότεινα και πήγα μαζί της, παίζοντάς της πιάνο, για να την ακούσει ο ιδιοκτήτης. Του αρέσαμε και οι δύο και έτσι, άρχισα να παίζω πιάνο, κάνοντας δεύτερες και λέγοντας δύο – τρία τραγούδια για να ξεκουράζω τη φίλη μου. Το τραγούδι δεν άργησε να γίνει ο τρόπος έκφρασης που με γέμιζε.

Το 2010 όμως, έχοντας ήδη την εμπειρία πέντε χρόνων σε μικρές σκηνές και μαγαζιά παίζοντας μουσική και τραγουδώντας, αποφάσισα να εγκαταλείψω τελείως τις ζωντανές μου εμφανίσεις. Ένοιωθα ανεπαρκής μουσικά και δεν έβλεπα με ποιον τρόπο θα μπορούσα να επιτύχω τους στόχους μου. Ξεκίνησα λοιπόν μαθήματα κλασικού τραγουδιού με τον σπουδαίο καθηγητή, μουσικό και τραγουδιστή της όπερας, Γιώργο Μισαϊλίδη, μαθήματα που συνεχίζω μέχρι σήμερα.

Το 2015 αποφάσισα να ενεργοποιηθώ μουσικά, και πάλι με το 9/μελές σχήμα (Ηχότροπον) και παραστάσεις με τίτλο «Κάτι Ελλάδες». Ήθελα να με τεστάρω.

Το 2017, άρχισα να σκέφτομαι έναν προσωπικό μου δίσκο. Έτσι, φτάσαμε στην «Ομπρέλα», τον πρώτο μου δίσκο, που κυκλοφορεί από την MLK. Τον Ιούλιο του 2019 κυκλοφόρησε το single «Να 'χεις να λες», σε μουσική του Θοδωρή Λαχανά και στίχους του Ισαάκ Σούση. Σε λίγες μέρες θα κυκλοφορήσει από τον ΜΕΤΡΟΝΟΜΟ ο δεύτερος προσωπικός μου δίσκος με τίτλο «Μικρά μονόστηλα» σε μουσική της Μάρθας Μεναχέμ και στίχους του Δημήτρη Λέντζου, που θα παρουσιαστεί στη μουσική σκηνή Σφίγγα στις 30 του Οκτώβρη. Ακολουθούν τους επόμενους μήνες και άλλες δισκογραφικές εργασίες, που θα ανακοινωθούν προσεχώς όπως και εμφανίσεις μετά την Σφίγγα.

__________________________________________________________

Περισσότερα για τις εμφανίσεις του Θοδωρή Νικολάου στη Σφίγγα ΕΔΩ: