«...που μόνο το κακό του κόσμου σας φοβόμουνα, είχα γίνει όλα αυτά που σιχαινόμουνα...»...

Αν πρέπει να ακούσετε ένα -μόνο- ελληνικό χιπ χοπ τραγούδι ακούστε αυτό: «Το εικοσάλεπτο» του Bloody Hawk.

Βγήκε χθες και προέρχεται από τον καινούργιο του δίσκο που λέγεται «Ενα ευρώ». Ο Bloody Hawk, κατά κόσμον Νίκος Κίτσος, ζει στην Ξάνθη και σπουδάζει στην Κομοτηνή. Αυτό είναι καλό ελληνικό χιπ χοπ. Το ξέρετε άλλωστε, δεν σας λέμε κάτι καινούργιο. Ο Bloody Hawk μαζεύει εκατομμύρια views (δείτε πόσα έχει το «Εικοσάλεπτο» από χθες) και απανωτά sold out όπου κι αν παίζει... 

Συγκλονιστικό τραγούδι, εξαιρετικό άλμπουμ. Αυθεντικά πράγματα... 

11 Σεπτέμβρη, 6 το πρωί
εξεταστική, ως συνήθως σερί χρωστάω ακόμα πολλά στην κωλοσχολή
και λέω να πάω να δώσω μήπως κάτσει η τυχερή
μένω στην Ξάνθη, άρα η Κομοτηνή
δεν είναι και μεγάλη διαδρομή στις 7 το πρώτο λεωφορείο αναχωρεί
θα ακούσω στο δρόμο δύο μαλακίες, στις 8 θα είμαι εκεί τελευταία είμαι οκ,
όχι άδικα ο κόσμος λέει ότι σάρωσα το τουρ μου έγινε σολντάουτ, τον δίσκο μου τον αγάπησαν
κι αν μη τι άλλο έβγαλα πολλά χιλιάρικα επιτέλους, πάω σε νέα πόλη
με νέο σπίτι, νέο πορτοφόλι κι αφού ρωτάνε για νέα κομμάτια όλοι
η μπογιά κρατάει και το όνειρο δεν τελειώνει

πίσω στο θέμα μας 6 και 11
έβαλα στην τσάντα δυο μολύβια που 'χα εύκαιρα άνοιξα μια κούτα από κάτι παπούτσια
κι έβγαλα δυο τσαλακωμένα πενηντάρικα, κι έφυγα
Έφτασα στο ΚΤΕΛ νωρίς, ακόμα δεν ξημέρωσε θαρρείς
καθόλου δεν με χάλασε, θα πιω τον καφέ που δεν ήπια σπίτι
χωρίς άλλη φασαρία, χωρίς να ενοχλεί κανείς
η ατμόσφαιρα άχρωμη
πίσω από τον πάγκο με τις μηχανές καφέ είναι καθιστή μια 50χρονη σηκώνεται μόλις με δει το μάτι της
κι εγώ χαμογελώ γιατί θα 'μαι ο πρώτος πελάτης της
«ένα νες αχτύπητο γλυκό παρακαλώ»
κι ενστικτωδώς γυρίζω το βλέμμα, χωρίς να θέλω, και βλέπω έναν κωλόγερο στα 2 μέτρα από δω
με ένα σκατοπουκάμισο κι ένα παλιό καπέλο ομολογώ πως τον σιχάθηκα
τι στον πούτσο θέλει πρωινιάτικα
εντωμεταξύ, βγάζω απ' την τσέπη μου το ένα 50άρικο
και το πετώ διστακτικά στον πάγκο σαν να ντράπηκα ένα 20ρικο και κέρματα και τάλιρα
μάζεψα τα ρέστα όσο ο μαλάκας μ' αγναντεύει τα 'κανα μια μπάλα
τα τσαλάκωσα και τα 'βαλα όσο πιο βαθιά μπορούσα μες στη δεξιά μου τσέπη

πιάνω τον καφέ μου κι ο παππούς με ξανακοίταξε
το σώμα μου γύρισε, την πόρτα αναζήτησε έκατσα στο πρώτο τραπεζάκι έκαψα ένα τσιγάρο
και σκεφτόμουνα τον πούστη που με σύγχυσε ο γαμημένος
κοιτούσε τα λεφτά μου
«τα πήρα με τον κόπο μου, μαγκιά μου δεν έκλεψα κανέναν, πούστη εγώ δεν έκλεψα κανέναν

δεν είμαι πρεζάκιας ή ζητιάνος σαν κι εσένα
είδες έναν αδύνατο τυπάκο με γυαλάκια
και νόμιζες απλά θα με φερμάρεις ρε μαλάκα»
αυτά σκεφτόμουν κι άλλα τέτοια με το νου μου
όσο κοίταζα με τρόπο με την άκρη του ματιού μου

η σκέψη μου διακόπηκε από τρόμο
προς το μέρος μου έρχεται
αλίμονο και μόνο και να θέλεις ρε μαλάκα να με κλέψεις
θα σε κάνω να μην μπορείς να προφέρεις λέξεις κι άντε γαμήσου
κι έκλεισα σφιχτά τα λεφτά μου στα δάχτυλά μου

με ρώτησε αν μπορεί να κάτσει, αν έχω λίγο χρόνο
και σήκωσε την πρώτη καρέκλα απ' τα δεξιά μου
τα χέρια του ήταν μαύρα, τα δόντια του ήταν σάπια
τι κάνω εγώ εδώ μ' αυτόν τον άντρα
με κοίταξε στα μάτια
πήρε μια ατσούμπαλη ανάσα άνοιξε το στόμα του και είπε
«δεν είμαι κλέφτης δεν είμαι ζητιάνος κι αλκοολικός έκανα λάθη και στη ζωή, κατέληξα φτωχός
δεν ήθελα να σε ενοχλήσω, κι ας το κάνω, προφανώς απλά δεν έχω 1 ευρώ για να γυρίσω στο χωριό
έχω ξεμείνει
είμαι κάπου δυο μέρες εδώ κι έχω ξεμείνει
Δυο μέρες μένω όπου βρω
τι στην ευχή, άλλη μια αλλόκοτη αυγή
άλλη μια μέρα που ξεμένω στη ζωή

άνοιξα το πορτοφόλι, πέταξα ένα κέρμα
υποτιμητικά του είπα καλημέρα
κι ενώ σκεφτόμουν πως το ποίημα δεν συγκίνησε
αυτός με κοίταξε και λύγισε
δάκρυα στο μαύρο πρόσωπό του κατρακυλάνε σαν νερό
60κάτι χρονών τύπος σπαρταρούσε σαν μωρό
είπε «αγόρι μου δεν έχω άλλα λόγια, ευχαριστώ»
κι εγώ σκεφτόμουν τι αξία μπορεί να 'χει 1 ευρώ

μπήκε μες στο ΚΤΕΛ ξανά να κόψει εισιτήριο
όσο απ' το παράθυρο κοιτούσε τη μορφή μου
γύρισε και μου 'δωσε ρέστα 20 λεπτά
ήταν το πιο ακριβό 20λεπτο της ζωής
μου φίλησε τα βρώμικά μου χέρια
ενώ απ' τη μεριά μου η απόλυτη σιγή
τα πόδια μου κόλλησαν και το στόμα μου πάγωσε

σ' όλη τη ζωή μου δεν έχω νιώσει τόση ντροπή
γιατί εγώ που έχω γεννηθεί στη λάσπη και το χώμα
εγώ που έχω φάει τόσο πόλεμο σε όλα
εγώ που μάτωσα για να μη κρίνουνε τα μούτρα μου
μόλις μίσησα κάποιον από τα ρούχα του
εγώ που ζούσα στο περιθώριο χρόνια
που επιζούσα με δανεικά μακαρόνια
που μόνο το κακό του κόσμου σας φοβόμουνα
είχα γίνει όλα αυτά που σιχαινόμουνα
μίσησα το χαζό μου μυαλό
γιατί είχε δράσει με ένα τρόπο κατασκότεινο
σήμερα έδωσα το μίσος μου σε κάποιον
κι αυτός μου γύρισε πίσω ένα χαμόγελο...

Κι εδώ, όλο το άλμπουμ.