Θυμάσαι άραγε και το Viva Sahara;
Στις 17 Σεπτεμβρίου θα στηθεί στην Τεχνόπολη ένα μεγάλο πάρτι για τα 20 χρόνια της (διαβάστε ΕΔΩ τις πληροφορίες). Οικοδεσπότης της βραδιάς θα είναι ο Μιχάλης Ρακιντζής έχοντας μαζί του το «EROTICA PROJECT» με τον Δάκη, την Ανδριάνα Μπάμπαλη και τον monsieur Minimal. Και εμείς ψάχναμε αφορμή για μία συνέντευξη μαζί του. Ο Μιχάλης Ρακιντζής, μιλάει στο loaded.gr για το τι τελικά συμβαίνει με τα 90s, για το αν θα έγραφε ξανά για κάποιον λαϊκό τραγουδιστή και εξηγεί γιατί δημιούργησε το δικό του label. Ο Μιχάλης, ιδρυτής, εμπνευστής και ερμηνευτής του reggae-funk group SCRAPTOWN (θυμάστε το Viva Sahara;) αναφέρεται και στους λόγους που ακολούθησε solo καριέρα με ελληνικό στίχο και μας αποκαλύπτει κάτι σημαντικό για τον αγαπημένο μας Πουφ.
Στην Αφροδίτη Παπακαλού
Τι θα δούμε στο party της 17ης Σεπτεμβρίου;
Η Τεχνόπολη γιορτάζει τα 20 χρόνια της. Το concept που ετοιμάζω μαζί με τη μπάντα μου θα έχει αρκετό ενδιαφέρον μιας και οι ενορχηστρώσεις είναι αρκετά διαφορετικές από τις γνωστές φόρμες. Όλα τα αγαπημένα κομμάτια ενορχηστρωμένα από την αρχή.
Απαιτεί δουλειά αυτό...
Εργάζομαι εδώ και τρεις μήνες για αυτήν και μόνο την εμφάνιση.
Εσείς τι, προσλαμβάνετε από τους σημερινούς 20αρηδες σχετικά με τη μουσική σας;
Τα τελευταία έξι χρόνια προσπαθώ να προσαρμόσω το hardstyle μουσικό ρεύμα, που εξαπλώνεται ραγδαία σε όλο τον κόσμο, σε ένα «ελληνικό» φορμάτ. Και δεν είναι κάτι εύκολο αυτό, μιας και το hardstyle είναι όντως hard για την ελληνική μουσική κουλτούρα. Πάντα εκφραζόμουν μέσα από τις πιο σύγχρονες μουσικές φόρμες και αυτό κάνω και σήμερα.
Είχατε ηλικιακό target group;
Ποτέ δεν είχα. Σκοπός μου ήταν και είναι μέχρι σήμερα να προτείνω καινούργια μουσικά ακούσματα.
Τα 90s τελικά επιστρέφουν στη μόδα ή δεν «έφυγαν» ποτέ;
Τα καλά τραγούδια δεν «φεύγουν» ποτέ, από όποια δεκαετία και αν προέρχονται. Δεν αποτελούν μόδα αλλά συνδέονται μαζί μας συναισθηματικά, μας ακολουθούν και καμιά φορά μας επαναπροσδιορίζουν.
Σε ποιο μουσικό περιβάλλον καλούνται σήμερα να εργαστούν οι δημιουργοί;
Δεν μπορώ να μιλήσω για το περιβάλλον των άλλων δημιουργών. Προσωπικά, ωστόσο, πάντα προσπαθούσα να δημιουργήσω ο ίδιος το περιβάλλον αλλά και τις συνθήκες που μπορούν να φιλοξενήσουν τις δημιουργικές μου αναζητήσεις.
Για αυτό αποφασίσατε να δημιουργήσετε το δικό σας label;
Σήμερα οι εταιρείες κάνουν διαδικτυακές κυκλοφορίες ως επί το πλείστον. Εγώ ακόμη και σήμερα πιστεύω ότι η μουσική πρέπει να είναι αποτυπωμένη και ως φυσικό προϊόν (βινύλιο ή cd) ειδικά όταν μιλάμε για καλλιτέχνες που έχουν μια μεγάλη πορεία και ο κόσμος ενδιαφέρεται να έχει στη δισκοθήκη του τη δισκογραφία τους ολοκληρωμένη.
Από το «Insane», τον τελευταίο σας δίσκο, τι feedback έχετε λάβει;
Σίγουρα είναι μια δουλειά πολύ διαφορετική από οτιδήποτε άλλο κυκλοφορεί. Πολυμορφική πέρα ως πέρα. Εξ ου και INSANE. Όσο για το feedback, μπείτε στον κόπο να διαβάσετε τα σχόλια!
Αρχίσατε την καριέρα σας με τους Scraptown και το «Viva Sahara» να γίνεται μεγάλη επιτυχία. Τι σας έκανε να αλλάξετε «ρότα» και να γράψετε ελληνικό στίχο;
Όταν διαλύθηκαν οι Scraptown, αποφάσισα να συνεχίσω μόνος μου την προσπάθεια με προσωπική δισκογραφία. Και εφόσον θα απευθυνόμουν αποκλειστικά σε ελληνικό κοινό, ο ελληνικός στίχος όπως καταλαβαίνεις, ήταν μονόδρομος. Δεν σου κρύβω, ωστόσο, ότι ήταν δύσκολη η μετάβαση.
Μπόνι Τάιλερ και Ίαν Γκίλαν, ηχηρές αυτές οι δύο συνεργασίες σας...
Δυστυχώς, δεν μπορούν να χωρέσουν σε κάποιες λίγες προτάσεις οι εντυπώσεις μου για αυτές τις δύο συνεργασίες παγκόσμιου βεληνεκούς. Άκρως πρωτοποριακές για την εποχή τους. Θυμάμαι πολύ έντονες και δημιουργικές στιγμές που μοιράστηκα μαζί τους. Ιδιαίτερα με τον Γκίλαν που είχαμε τη δυνατότητα να γνωριστούμε και λίγο καλύτερα αφού έμεινε στη χώρα μας περισσότερο καιρό και μοιραστήκαμε αρκετό χρόνο μαζί.
Έχετε πειραματιστεί και στο λαϊκό τραγούδι γράφοντας για τον Βασίλη Καρρά. Γιατί δεν ασχοληθήκατε ξανά με το είδος;
Δεν έχει κλείσει ακόμα το κεφάλαιο μουσική για μένα. Ξαναρώτησέ με μετά από χρόνια.
Ποιο ήταν το τελευταίο live που παρακολουθήσατε;
Δεν χάνω τις παραστάσεις της Qdance.
Έχετε δηλώσει ότι η μουσική υπήρξε για εσάς μοναχικός δρόμος. Γιατί;
Γιατί διάλεξα τον πιο διαφορετικό δρόμο.
Κλείνοντας, θα μπορούσατε να μας αποκαλύψετε πού βρίσκεται σήμερα ο Πουφ;
Στις καρδιές μας.